Francja

Z okresu barokowej przebudowy pochodzą jeszcze figura Marii przy wejściu do nawy północnej (Antoine Vass, 1719) i dwie rzeźby św. Szczepana na północnym filarze skrzyżowania naw (Nicolas Coustou, 1722) pochodzące z dawnych ołtarzy zburzonego barokowego lektorium.

W kaplicach nawy podłużnej rozmieszczone są obrazy z XVII w. pochodzące od fundacji cechu złotników „Grands mays", która co roku w dniu 1 maja ofiarowywała Dziewicy Marii obraz wotywny. Obrazy z lat 1630-1707 były częstokroć dziełami sztuki najwyższej klasy, które obecnie znajdują się w Luwrze i innych muzeach Francji.
Grobowiec Henri-Claude d'Harcourt w południowo-wschodniej kaplicy prezbiterium, dłuta Jean-Baptiste Pigalle'a (1775), stanowi przykład sztuki wyrafinowanej, ale sentymentalnej. Pomnik ufundowany przez wdowę po zmarłym przedstawia zjednoczenie się małżonków po śmierci.

SAINTE-CHAPELLE
Kaplica, jeden z najwspanialszych przykładów szczytowego okresu gotyku, była częścią średniowiecznej rezydencji królów Francji, dawnego Palais de la Cit, który w końcu XVIII w. został włączony do Pałacu Sprawiedliwości. Kaplica stała pierwotnie oddzielnie na placu Cour du Mai i była połączona z rezydencją tylko zadaszonym przejściem. Ludwik IX święty polecił zbudować kaplicę jako relikwiarz dla królewskiego zbioru drogocennych relikwii. W r. 1239 nabył od cesarza Bizancjum najczcigodniejszą / wszystkich relikwii, koronę cierniową (Chrystusa. Wkrótce potem udało się pobożnemu czcicielowi relikwii nabyć dalsze relikwie pasyjne. Budowniczym kaplicy, wzniesionej w latach 1245-1248, był zapewne mistrz z grupy budowniczych katedry w Amiens, a nie uważany tradycyjnie za twórcę Chapelle Pierre de Montreuil.

Kaplica pałacowa ma dwie kondygnacje. Dolna była przeznaczona dla dworu, podczas gdy górna, w której znajdował się relikwiarz, była dostępna dla rodziny królewskiej. W czasie rewolucji relikwiarz /ostał przetopiony. Relikwie korony cierniowej i drzazga z krzyża Chrystusa znajdują się w Notre-Dame. Na początku XIX w. kaplica służyła jako magazyn. W r. 1840 rozpoczęła się odbudowa. Uzupełniono witraże i odnowiono polichromię ścian.
Sylwetka budowli (wysokość 36 m, długość 17 m) określona jest przez wysokie okna maswerkowe górnej kaplicy z trójkątnymi wimpergami i stojące między nimi wąskie przypory zakończone sterczynami.